EŞKÂL (Yeni Şiir)

Ocağın dokuzu, hava biraz sis.
Tarladan çıktı kaçak, paçaları pis.
Gecenin bir yarısı, hava sanki buz.
Gömdü karısını, yaşı tam otuz.

Yol boyunda bir adam, belli ki uyuz.
“Bu ne hâl” dedim ona, dedi “biz buyuz”.
Kaderi sakalından kirliydi belli.
Evi barkı yok, yaşı da elli.

Tüccar kendini astı, kimseler yoktu.
Doymuştu bu hayata, karnı da toktu.
Ro-ro gemisi varmış, geçen gün batmış.
Saçları bembeyazdı, yaşı da altmış.

Dağ evinin camından bir meltem esti.
İçinde kör bir adam dilimi kesti.
Hepsi onun işiymiş, o anda sezdim.
Eşkâli çekmecede, elimle çizdim.

Beytullah Balcı
09.01.2021 | 23.14 (Güzelyalı)